Myślisz sobie: „Czy jej się coś w głowie nie poprzestawiało? Czy minimalizm nie oznacza tego, że pozbywasz się z domu wszystkiego, co nie jest Ci niezbędne do życia? Chyba raczej trzeba wywalać sprzęty, a nie zagracać mieszkanie kolejnymi?”. Otóż nic mi się nie pomyliło. Owszem, minimalizm zakłada ograniczenie ilości rzeczy, jakie posiadasz, do niezbędnego minimum, ale raczej chodzi o to, by znaleźć takie rozwiązania, które pozwolą Ci zaoszczędzić czas i przestrzeń wokół siebie. Po co? A po to, by nie rozdrabniać się i nie marnować energii na bzdury, tylko skupić się na tym, co jest dla Ciebie w życiu ważne. Dla mnie najważniejszy jest czas, który spędzam z moją małą rodziną, rozwijanie pasji, sport, czerpanie satysfakcji z dobrze wykonanego zadania w pracy. Jak się domyślasz – na sprzątaniu, praniu czy prasowaniu chciałabym jednak tego czasu spędzać jak najmniej;) Dodatkowo dochodzi aspekt przestrzeni. W ramach cięcia kosztów przeprowadziliśmy się do znacznie mniejszego mieszkania niż poprzednie, bo uznaliśmy, że 50 metrów w zupełności nam wystarczy, zatem każdego dnia wymyślamy patenty na to, by mieć gdzie złapać oddech, czy choćby rozłożyć matę i poćwiczyć, bo ja uwielbiam trenować w domu.

Wszystko zaczęło się od niewinnej rozmowy przy kawie z naszą zabieganą koleżanką. Karolina przypomina mi mnie samą, jeszcze z czasów zanim zostałam mamą: dużo pracuje, jak nie pracuje to podróżuje, trenuje, spotyka się z ludźmi – generalnie poznaje świat, cieszy się życiem i najważniejsze: rzadko bywa w domu. Już chyba sama nie wie, gdzie właściwe jest jej dom (skąd ja to znam!). Śmieje się, że właściwie wszystko, co jest jej potrzebne do życia, wozi ze sobą w bagażniku. Tego ranka siedziałyśmy sobie w jednym z moich ulubionych miejsc w Warszawie i opowiadałyśmy sobie nawzajem różne historie: a to anegdota z pracy, a to jakaś zabawna sytuacja damsko-męska, wiadomo: siedzą baby przy kawie to w godzinę przeanalizują całe życie. Każdej z nich. Uczepiłyśmy się jednak tego wątku “Jestem wiecznie w podróży, nie wiem nawet, gdzie jest mój dom” i wałkowałyśmy go długo.
„Nie mam czasu na wiele rzeczy, nawet na takie sprawy jak pranie, o prasowaniu już nie wspomnę. Wpadam do domu dosłownie na parę godzin, więc włączam pralkę, w tym czasie gotuję, biorę prysznic, potem wrzucam rzeczy do suszarki, jem i za chwilę jestem gotowa, by ruszyć dalej”. To Karolina podsunęła nam pomysł, że suszarka do ubrań to wcale nie jest takie głupie rozwiązanie.

Nie wiem jak jest u Was, ale w naszym domu pralka chodzi non stop. Już nawet, gdy byliśmy tylko we dwoje, praliśmy kilka razy w tygodniu, a wszystko ze względu na sporą ilość treningów: każde z nas trenuje ok. 6 razy w tygodniu co daje 12 zestawów w tygodniu, a do tego dochodzi bielizna, skarpety, ręczniki no i normalne ubrania, bo jednak czasem takie nosimy;) Kiedy na świecie pojawiła się Nelka, prania zrobiło się jeszcze więcej. Kiedy zaczęła jeść normalne jedzenie i raczkować, wszystko magicznie się pomnożyło do jeszcze większych ilości – ale tego chyba nie muszę wyjaśniać. Każdy, kto ma dzieci wie, że śliniaczek nie załatwia sprawy 😉

Reasumując: pralka w naszym domu chodzi niemalże codziennie. To jeszcze nic! Najgorsze jest to wieszanie i zbieranie prania, o przestrzeni już nie wspomnę. “A może byśmy kupili suszarkę” – przypomniałam sobie rozmowę z kawiarni. Powiem szczerze: przez długi czas podchodziliśmy do tematu z bardzo dużą rezerwą:

• po pierwsze: gdzie my to wstawimy?
• po drugie: czy to nie niszczy ubrań?
• po trzecie: czy nie dojdzie nam kolejny dudniący sprzęt w domu?

No ale kto nie próbuje, ten nie wie. Tak oto kilka tygodni temu w naszym domu pojawił się nowy członek rodziny: kupiliśmy suszarkę Electrolux DelicateCare. Pierwsze wrażenia? Nie zajmuje wcale dużo miejsca, wręcz tak ją wkomponowaliśmy w pozostałe meble w kuchni, że paradoksalnie miejsca zrobiło się więcej, bo pozsuwaliśmy meble i mamy dodatkową półkę na sprzęty kuchenne.

Oszczędzamy ok. 20 minut przy każdym praniu, które musieliśmy przeznaczyć na rozwieszanie i zdejmowanie ubrań z suszarki (w sumie). Wreszcie nie trzeba się stresować tym, że kiedy ktoś wpada do nas na kawę, popijając ją będzie podziwiał moje czy Rudzika majtki (co prawda mamy ładną bieliznę, bo już jakiś czas temu zrobiliśmy czystki w szafie i pozbyliśmy się wszystkiego, czego nie używamy, ale jednak… Przy okazji podrzucam link do tekstu o tym, dlaczego zainteresowaliśmy się minimalizmem i jak powoli wprowadzamy go w życie http://pannaannabiega.pl/lifestyle/minimalizm-praktyce-czyli-fajna-zyciowka-road-trip/). Co więcej? Nawet te delikatne ubrania zniszczone nie są, a przyznam szczerze, że bałam się nawet próbować. Pomyślałam jednak tak: skoro już sama nazwa DelicateCare wskazuje na to, że spróbować można, to raz kozie śmierć. I rzeczywiście dzisiejsze suszarki to nie te sprzed 15 lat. Jest ogromny wybór trybów w zależności od tego, co wrzucamy do środka. Poza tym przypomniałam sobie tę kawę z Karoliną, która wszystko wrzuca do suszarki: przecież ma piękne ubrania, w których bryluje na spotkaniach biznesowych, na randkach ;). Dobra, wrzuciłam swoje dwie koszule i przetrwały, a nawet były dużo mniej wygniecione niż po suszeniu w pionie. Właśnie! To jest doskonały argument: bluz, t-shirtów, ręczników, pościeli nie trzeba prasować, na co totalnie nie mam czasu ani ochoty, a ubrania Nelki nie wyglądają jak wyciągnięte psu z gardła choć już i tak stawałam na głowie podczas rozwieszania ich „co drugi sznurek”.

Ale dość zachwalania, będę się bawić dalej i dam znać, a Wy bądźcie czujni, bo mam dobrego newsa! Dzięki współpracy z marką Electrolux już za kilka dni na blogu pojawi się konkurs, a w nim do wygrania taka sama suszarka!